Već dugo vremena jasno je da se Rusija na međunarodnom tržištu energenata pozicionirala kao velesila. Gigantska kompanija Gazprom sa inherentnom monopolizacijom tržišta od nalazišta do konzumenta učinila je plasiranje energenata prilično monotonim i predvidljivim procesom. U takvoj konstelaciji logično je bilo da Evropa stupi na scenu sa novim idejama, poboljšanja svoje, samim tim i slabljenja ruske gasne infrastrukture. Tako je fokus visokih evropskih zvaničnika otišao u pravcu izgradnje novog, jedinstvenog Trans jadranskog gasovoda. Kao finansijski i ideološki pokrovitelji javili su se Evropska investiciona banka i Evropska komisija.
Naši predstavnici, Filip Mikanović i Luka Nikolić, imali su privilegiju i svojstvenu odgovornost da učestvuju u prvoj javnoj diskusiji na visokom nivou povodom izgradnje Trans jadranskog gasovoda u kojoj su se mogli čuti apoteotični, koliko i denuncirajući tonovi. Kao glavni zaključak događaja može se izvući težnja Evropske investicione banke pa i cijele EU da izgradnjom novog gasovoda kontinent dobije konkurentni gasni izvor, te na taj način umanji snagu ruskog monopola. Određeni prigovori novom energetskom projektu došli su od strane predstavnika civilnog društva koji su smatrali da cilj izgradnje gasovoda mora biti pozitivan, izgradnja evropskog kapaciteta, a ne negativan u vidu containment-a ruskog gasa. Odgovor visokih zvaničnika, a pogotovo potpredsjednika EIB-a, Endrjua Mekdauela, bio je usmjeren na pokazivanje postojanja obije dimenzije, ali sa prevladavajućom dozom izgradnje alternativnih gasnih ruta, kao i dekarbonizacije okoline kao jedne od polaznih tačaka održivog razvoja.
Među mnogim kritikama upućenim novom projektu, najglasnije su bile one vezane za ekološke posljedice izazvane izgradnjom gasovoda koja nužno mora afektirati daleko šira područja nego ona pored samih infrastrukturnih jedinica. Takođe, bilo je govora i o flagrantnom kršenju ljudskih prava, eksproprijaciji zemljišta, poništavanju prava na slobodu stanovanja i zdravu okolinu. Na kraju, mnoge pripadnike civilnog društva zabrinjavala je sama neophodnost dodavanja još jednog gasovoda već raširenoj mreži distribucije ovoga energenta. Naravno, suprotstavljeni argument je bio diversifikacija tržišta kao ultimativni cilj novog projekta u kojem je infrastruktura samo nužno zlo. Vrijeme i praksa prosudiće da li su ovoga puta ekonomisti bili dobri političari, a civilno društvo primjeren prigovor savjesti.
