Nakon prelepe Vojvodine, koju smo pokušali da vam dočaramo u prethodnom tekstu, ovoga puta vas vodimo u srpsku presotnicu, Beograd. Oni koje obaveze nisu uputile ka životu u Beogradu (a čak i one koje jesu, a nisu imali dovoljno vremena da uživaju u svim njegovim lepotama), definitivno treba da ga upišu na svoju listu ovogodišnjih destinacija za letovanje. Beograd je zaista mesto u kome svako može pronaći ponešto za sebe. Važni delovi naše istorije, koje možete iznova proživljavati, ali i potpuni doživljaj naše sadašnjosti, ono su što čini glavni grad Srbije jednim od najlepših gradova Evrope.
Bilo da ste ljubitelj muzeja, istorijskih znamenitosti, dobre hrane, ili noćnog provoda, sigurna sam da ćete u Beogradu naći nešto za sebe. Naša prestonica obiluje mnoštvom atrakcija kojima možete pokloniti svoju pažnju. Kao istinski zaljubljenik u ovaj grad, potrudila sam se da izdvojim one „najbolje“ i da vam bar malo zagolicam maštu – ko zna, možda ćete, čak iako živite u njemu, Beograd početi da gledate drugim očima.
1. Beogradska tvrđava – Kalemegdan
Nijedan tekst o Beogradu ne bi smeo da počne bez osvrtanja na Beogradsku tvrđavu. Kalemegdan je, slobodno mogu reći, duša Beograda. Istorijska priča koju nosi ovaj simbol grada, večno je utkana u njegove zidove. Prelep pogled na ušće Save i Dunava, koji se pruža sa oboda nekada najvažnijeg utvrđenja naše države, jednostavno oduzima dah. Šetajući dugačkim stazama natkrivenim drvećem, možemo čuti korake naših predaka i udisati dah života koji Beograd nosi u sebi. Beogradska tvrđava je podignuta kao kompleks odbrambenog karaktera, između I i XVIII veka.
Podeljena je na Gornji i Donji grad, kao i park Kalemegdan. Izgrađena je još za vreme Rimskog carstva, kao stalno vojno utvrđenje IV Flavijeve legije. U VI veku nove ere, obnovljena je kao antički grad, Singidunum, a nakon toga i kao slovenski grad Beograd. Kao veoma „zgodno“ mesto za vojnu bazu, tvrđava je bila rušena nekoliko puta od strane različitih naroda. Zidine Beogradske tvrđave kriju bogatstvo značajnog perioda svetske istorije. Na „rimskim bedemima“ nikli su slovenski, a na njima turski i austrijski. Posmatrajući ih, prolazimo kroz čitavu istoriju jednog naroda koji danas ljubomorno čuva ovo blago, svestan njegovog kulturnog i istorijskog značaja.
U Beogradsku tvrđavu možemo ući „kroz šest kapija“. Prema njoj vode dve ulice, Knez Mihajlova i Uzun Mirkova. Na tom pravcu leže dve čuvene kapije – Stambol-kapija (spoljna i unutrašnja) i Sahat-kapija. Pored njih, u srednjovekovni grad, odnosno Gornji grad, ulazilo se i pomoću Despotove kapije i Zindan-kapije, dok su u Donji grad vodile Vidin kapija i Mračna kapija.
Beogradska tvrđava čuva i sećanja na važne istorijske ličnosti. Česma Mehmed-paše Sokolovića podignuta je u XVI veku, kao simbol jednog od njegovih ratnih uspeha. Despotova kapija i kula svedoče o periodu između 1402. i 1427. godine, kada je vlast držao despot Stefan Lazarević. Danas, ona se koristi kao narodna opservatorija, sa koje možete posmatrati nebeska tela.
Pored ovih istorijskih bedema, na Beogradskoj tvrđavi možete posetiti i galeriju Prirodnjačkog muzeja, zgradu Zavoda za zaštitu spomenika kulture grada, ali i Vojni muzej, koji oslikava „ratnu istoriju“ ovih prostora. Kada se upustite u „avanturu Kalemegdanom“, nećete primetiti koliko vreme brzo protiče. Iz jedne istorijske epohe u drugu, prelazićete iz minuta u minut. Pa tako, XV i XVI vek simboliše Jakšićeva kula, tačnije njeno rekonstruisano izdanje; crkva Ružica svedoči o periodu XVII veka; a crkva Svete Petke podignuta je u XX veku, iznad izvora za koji se veruje da je čudotvoran. Takođe, i „mračni“ i „slavni“ period naše istorije simboliše Kostrunica branilaca Beograda, u kojoj su smeštene kosti branilaca glavnog grada u periodu između 1914. i 1915. godine.
Na prostoru Donjeg grada nezaobilazne znamenitosti su: Topolivnica – iz vremena Karađorđa i Prvog srpskog ustanka; Nebojšina kula – najznačajniji odbrambeni bedem severoistočnog bloka; Amam u Donjem gradu, koji su sagradili Turci u XVII veku;Vidin-kapija, kao i ostaci Mitropolije beogradske, na kojima se nalazi ktitorski natpis despota Stefana Lazarevića.
Neizostavan simbol Beograda i ono po čemu je prepoznatljiv u svetskim turističkim vodičima je spomenik „Pobednik“, neverovatno delo poznatog vajara Ivana Meštrovića. Ime „pobednik“ povezano je sa desetogodišnjicom obeležavanja proboja Solunskog fronta i kao što mu i samo ime kaže, spomenik predstavlja asocijaciju na neverovatnu pobedu srpskih vojnika u Prvom svetskom ratu. Ostaje vam samo da dođete i uverite se sami u sve čari ovog drevnog beogradskog zdanja.
2. Podzemni Beograd
Iznad zemlje tvrđava, mesto gde se sukobljavalo mnoštvo „evropskih vojski“, a ispod potpuno novi „grad“. Jedna od najpopularnijih tura za strane i domaće turiste u Beogradu je tura podzemnim Beogradom. Pravo je bogatstvo imati mogućnost da u potpunosti doživite duh i osetite energiju naših predaka, koji su živeli na ovim prostorima. Ova tura omogućava vam da se spustite duboko u srce glavnog grada i obiđete sve čvrsto čuvane gradske tajne.
Na turi ćete obići Rimski bunar, građevinu koja je nastala pre oko tri veka, u doba austrijske vladavine; vojni bunker koji je do 2008. godine bio potpuna tajna za sve posetioce tvrđave; Veliki barutni magacin, veštačku pećinu staru gotovo tri stotine godina, gde se čuvaju najinteresantniji rimski spomenici iz perioda od I do IV veka. Na kraju sledi, za prave boeme, najzanimljiviji deo ove ture – Vinski lagumi u kojima možete uživati u nezaboravnim boemskim pričama, uz osveženje i čašu vina.
Tašmajdanske pećine predstavljaju, reklo bi se, najmisterioznije mesto Beograda. Njihovi zidovi pamte čitavu istoriju ovih prostora: Rimljane, Turke, Nemce, Srbe… Mesto na kom se nalazi današnji Tašmajdanski park ime je dobilo upravo po svojoj „prvobitnoj svrsi“– kamenolomu, od turske reči „taš“ što znači kamen i od reči „majdan“ koja se prevodi kao rudnik.
Pećine su služile kao sklonište tokom austrougarskog bombardovanja Beograda u Prvom svetskom ratu, dok su ih nemački vojnici koristili za vojno skladište. Danas se tu nalaze tri pećine povezane hodnicima, kao i prostor u kom su boravili nemački vojnici tokom okupacije. Tura tašmajdanskim pećinama, iako zvuči dosta primamljivo, još uvek nije dostupna za posetioce, a na sajtu beogradispodbeograda.com piše da će informcije, kao i početak njene realizacije, uskoro biti dostupne.
3. Beogradski Zoološki vrt
Jedna od glavnih atrakcija u glavnom gradu i mesto koje nijedna osnovno-školska ekskurzija ne zaobilazi – Beogradski Zoo Vrt. Poznat je kao Vrt dobre nade, a nalazi se u okviru Beogradske tvrđave, na prostoru takozvanog Malog Kalemegdana. Najstariji je i najveći zoološki vrt u Srbiji, osnovan davne 1936. godine. Nažalost, bombardovan je dva puta, 1942. i 1944. godine kada je veliki broj njegovih „stanovnika“ nestao. Danas je ovo omiljeno mesto svim mališanima, ali i većini „starijih“ stanovnika srpske prestonice.
Najdraža mesta za fotografisanje su svakako ona pored „Heroja Vrta“ – šimpanze Samija, majmuna koji je dva puta imao laganu i bezopasnu šetnju ulicama grada; keruše Gabi – noćnog čuvara vrta i aligatora Muje – najstarijeg živog aligatora na svetu, a ujedno i jedinog preostalog živog stanovnika vrta iz perioda bombardovanja u Drugom svetskom ratu. Danas, Beogradslo zoo vrt je dom za preko 300 životinja o kojima se brine ljubazno osoblje, a njega svakodnevno posećuje veliki broj „novih drugara“.
4. „Srce Beograda“
Kosančićev venac – sa brojnim građevinama koje imaju status spomenika kulture, svakako je srce glavnog grada. Autentičan izgled ovog gradskog kutka pružiće vam jedinstveni doživljaj jednog vremena. Šetajući ulicama i gledajući fasade zgrada, vratićete se u period XVII veka i osetiti se kao stanovnik ovog najstarijeg beogradskog naselja. Naizgled „mali kutak“ grada krije mnoštvo kulturnih dobara, ne samo Beograda, već čitave zemlje. Morate posetiti Konak kneginje Ljubice, kuću Mike Alasa, Sabornu crkvu; prošetati pored škole „Kralj Petar Prvi“, zgrade nekadašnjeg hotela „Nacional“, zgrade Umetničke škole i Patrijaršije i, naravno, okrepiti u Kafani „?“ – jednoj od najstarijih kuća u Beogradu.
Jedno od najvažnijih zdanja ovog dela gradskog jezgra predstavljala je i zgrada Narodne biblioteke, koja je potpuno uništena u bombardovanju Beograda 6. aprila 1941. godine. Pored biblioteke, Kosančićev venac „krase“ i ruševine nastale nakon savezničkog bombardovanja 1944. godine, koje pripadaju Ćumurkani (carinarnici), jednoj od prvih institucija srpske države oslobođenoj od Turaka. Danas na Kosančićevom vencu možete sesti i popiti kafu u nekom od brojnih kafića sa pogledom na reku, uz jedinstveni doživljaj istorije srpske državnosti.
Kraj turske vladavine u Beogradu obeležen je predajom ključeva grada knezu Mihailu Obrenoviću. Ovim događajem započela je i „evropeizacija“ Beograda, koju je inicirao knez Mihailo. Njegovom zaslugom, a kao delo „prvog srpskog urbaniste“ –Emilijana Joksimovića, započela je izgradnja danas najpoznatije beogradske ulice – Knez Mihailove. Građena je u nekoliko etapa i uz nekolicinu izmena: prvi put je popločana davne 1876. godine, a ujedno je i prva ulica glavnog grada koja je dobila ime koje do danas nije menjano. Rekonstrukcijom ulice 1988. godine, Knez Mihailova ulica postaje isključivo pešačka zona, omiljena svim stanovnicima glavnog grada, ali i turistima, koji uživaju u njenoj jedinstvenoj arhitekturi.
Studentski trg – srce grada, dom Kapetan Mišinog zdanja, Kolarčeve zadužbine, Etnografskog muzeja, zgrade Filološkog fakulteta… Nekada se na ovim prostorima nalazilo tursko groblje, koje je izmešteno u XIX veku, nakon čega je tu „nastanjena“ Velika pijaca, koja je takođe sklonjena. Za sve studente Beogradskog univerziteta, najvažnija zgrada – Kapetan Mišino zdanje, danas zgrada Rektorata, sagrađena je 1863. godine. Prvobitna zamisao kapetana Miše Anastasijevića, najbogatijeg čoveka u Srbiji tog vremena, bila je da ova veličanstvena građevina bude rezidencija njegove porodice. Ovo velelepno zdanje gleda na Studentski park u kom su smešteni spomenici Jovanu Cvijiću i Dositeju Obradoviću.
Trg Republike – mesto na kom se carigradski put ulivao u čuvenu Stambol-kapiju, koja se nalazila na prostoru između spomenika knezu Mihailu i zgrade Narodnog pozorišta. Njenim rušenjem, 1866. godine, po nalogu kneza Mihaila Obrenovića, započinje formiranje izgleda trga kakvog poznajemo i danas. Paralelno sa urbanističkim planom izgradnje Knez Mihailove ulice, nastaje i plan za izgradnju Trga Republike. U to vreme, „nikla“ je i zgrada Narodnog pozorišta, a nešto kasnije „pridružila“ joj se i zgrada Narodnog muzeja, koji predstavlja simbol gradskog jezgra, ali i zgrada dečijeg pozorišta „Boško Buha“. Spomenik knezu Mihailu postavljen je na trgu 1882. godine i dalo mu jedinstveni izgled, prepoznatljiv svuda u svetu.
Terazije, koje krasi čuvena Terazijska česma, kao i zgrada hotela „Moskva“, predstavljaju svojevrstan „ulaz“ u centralnu pešačku zonu Beograda. Plato Terazije ime je dobio po turskom imenu za ovaj prostor, na kom se nalazio sistem za vodosnabdevanje. Čuvene „Terazije“ oduvek su bile epicentar svih događaja, te su ovde bili izgrađeni najpoznatiji hoteli, restorani i mesta za buran beogradski društveni život. Danas izgledom ovog platoa dominira čuvena Palata „Albanija“, palata „Atina“, hoteli „Moskva“ i „Balkan“ i neizostavna Terazijska česma.
5. Pionirski park, Stari i Novi dvor, Trg Nikole Pašića, Dom Narodne skupštine
Odlaskom dinastije Obrenovići dolaskom kneza Aleksandra Karađorđevića na srpski presto 1842. godine, centar grada premešten je na Terazije. U svrhu formiranja „novog centra grada“ otkupljeno je imanje Stojana Simića, jednog od najuticajnijih ljudi Kneževine Srbije i vođe ustavobraniteljskog režima. Na tom će prostoru nići „jezgro“ prvog dvorskog kompleksa, koji su koristileobe dinastije, smenjujući se na srpskom prestolu. Danas su sačuvane zgrada Starog dvora, koja služi kao zgrada Skupštine grada Beograda, kao i zgrada Novog dvora, koja je administrativno sedište predsednika republike.
Stari dvor podigao je kralj Milan Obrenović u periodu između 1881. i 1884. godine, a sam dvor bio je rezidencija kralja Petra I Karađorđevića, kao i kralja Aleksandra Karađorđevića. Iako prvobitno zamišljena isključivo kao kraljevska rezidencija, ova zgrada bila je i mesto na kom je zasedala Skupština Kraljevine SHS, a posle Drugog svetskog rata u zgradi se nalazila i Vlada FNRJ, kao i Savezno izvršno veće. Od 1961. godine, u Starom dvoru se nalazi Skupština grada Beograda, a samo zdanje proglašeno je za spomenik kulture 1983. godine.
Novi dvor izgrađen je u periodu između 1911. i 1921. godine, kao dvor kralja Aleksandra I Karađorđevića. U zgradi Novog dvora boravio je kralj Aleksandar, ali je u njoj bio smešten i Muzej kneza Pavla. Zgradu su koristili i Izvršno veće Srbije, Skupština Srbije, a najduže predsednik Republike Srbije. Zbog svog velikog istorijskog i kulturnog značaja, Novi dvor proglašen je spomenikom kulture 1983. godine.
Dom Narodne skupštine Republike Srbije prepoznatljivo je zdanje na razglednici Beograda. Kamen temeljac položio je kralj Petar I Karađorđević još 1907. godine, ali je gradnja prekinuta zbog Prvog svetskog rata, i završena tek 30 godina kasnije, 1936. godine, kada je u njoj održano prvo zasedanje Narodne skupštine Kraljevine Jugoslavije. Zdanje je služilo i kao Savezna skupština tokom perioda SFRJ, SRJ, kao i Državne zajednice Srbije i Crne Gore, sve do njenog raspada 2006. godine. Danas je ovo zgrada Narodne skupštine Republike Srbije. Dom Narodne skupštine proglašen je 1984. godine za spomenik kulture.
Trg Nikole Pašića predstavlja jedinstveni most između ovih zdanja i centralnog gradskog jezgra koje započinje platoom „Terazije“. Povezuje Terazije sa Dečanskom ulicom, ali i Bulevarom Kralja Aleksandra. Ujedno je i „najmlađi“ trg u centru, izgrađen tek 1936. godine. Prvobitno je nosio naziv „Trg Marksa i Engelsa“ do 1997. godine, kada mu je dodeljeno sadašnje ime. Trgom dominira spomenik po kome i sam nosi naziv –Nikoli Pašiću, nekadašnjem premijeru Kraljvine SHS, nakon Prvog svetskog rata. Centrom trga dominira i jedna od najvećih fontana u Srbiji, ali i zgrada Doma sindikata, Istorijskog muzeja, kao i administrativna zgrada Skupštine grada Beograda.
6. Beli dvor
Dom kraljevske porodice Karađorđević, jedna od najlepših građevina u Beogradu, smeštena je na najvišem brežuljku Dedinja. Izgrađen je 1936. godine, kao želja kralja Aleksandra I Karađorđevića da svojim sinovima obezbedi sopstvenu rezidenciju. Izgradnju je dovršio knez Pavle i građevinu upotpunio brojnim umetničkim delima.
Beli dvor bio je mesto na kom su se donosile neke od najvažnijih državnih odluka, te su Veliki salon i Svečana trpezarija zauvek obezbedili svoje mesto u istorijskim knjigama. Danas je ovo nesvakidašnje zadnje, okruženo prelepom šumom i jedinstvenom prirodom, dom princa Aleksandra II, iako je formalno u vlasništvu države. Otvoren je za posetioce, a koristi se i kao prostor za održavanje manifestacija i svečanih prijema. Nesumljivo je to da ćete se u prostorijama dvora osećati kao član kraljevske porodice, jer one sa sobom nose duh jednog vremena, veoma značajnog za istoriju srpske države.
7. Crkva Svetog Marka i Hram Svetog Save
Nedaleko od Doma Narodne skupštine, na levoj strani Bulevara kralja Aleksandra, u srcu Tašmajdanskog parka, nalazi se crkva Svetog Marka. Građena je za vreme vladavine Aleksandra I Karađorđevića, u periodu između 1931. i 1940. godine, po ugledu na manastir Gračanicu. U crkvi se nalazi i sarkofag sa moštima cara Dušana, koje se smatraju čudotvornim. Unutrašnjost crkve, nažalost, još uvek nije završena.
Hram Svetog Save najveći je pravoslavni hram na Balkanu. Nalazi se na Vračaru, a podignut je na mestu za koje se veruje da je Kodža Sinan-paša spalio mošti Svetog Save 1594. godine. Nalazi se u Karađorđevom parku, pored Narodne biblioteke, i predstavlja tačku koja dominira panoramom glavnog grada. Izgradnja hrama finansirana je od dobrovoljnih priloga, a unutrašnje uređenje idalje traje. Pre par godina završena je kripta hrama, koja oduzima dah svim posetiocima.
8. Zemun i Gardoš
„Sa druge strane reke“, na obali Dunava, nalazi se malo „drugačiji“ Beograd.Zemun se, zapravo, nalazi u sastavu Beograda tek od 1934. godine, i danas čini njegov ekonomski, administrativni i saobraćajno neodvojiv deo.
Istorijski, tragovi prvih stanovnika ovog područja datiraju još iz 4500-3000. godine pre nove ere, koji su živeli u zemunicama, po kojima je ovaj kraj i dobio ime. Na kraju Prvog svetskog rata, srpska vojska ušla je u Zemun, a administrativno je pripojen izgradnjom mosta na Savi, 1934. godine. Kada je bio u sastavu NDH, tačnije 1941. godine, okupiran je od strane Nemaca. Konačno je oslobođen 1944. godine, i pripojen Beogradu godinu dana kasnije.
Najlepši deo predstavlja šetalište pored Dunava, omiljeno mesto stanovnicima, kako Zemuna, tako i čitavog Beograda. Jedinstvena atmosfera, posebno leti, podseća na tople večeri i lagane šetnje kraj obale mora. Brojni kafići i restorani dodatno upotpunjuju doživljaj ovog mesta. Ukoliko ste ljubitelj „morske“ hrane, onda su restorani sa širokim izborom ribe i ribljih specijaliteta, pravi izbor za vas.
Zemunom dominira i čuvena „Kula Gardoš“. Izgradile su je tadašnje mađarske vlasti, kao simbol hiljadite godine državnosti, ali i pripadnosti ovih krajeva Ugarskoj. Izgrađena je 1896. godine, a kroz istoriju je bila korišćena kao osmatračnica, vidikovac, apredstavljalaje i simbol moći. Sa vrha tornja se pruža fascinantan pogled na panoramu glavnog grada Srbije.
9. Skadarlija
Ako ste ljubitelj dobrog provoda, ali na stari, boemski način, onda je Skadarlija mesto koje ne smete propustiti u svojoj „beogradskoj avanturi“. Nekada mesto gde su se skupljali poznati pisci, slikari i glumci, kao i svi drugi zaljubljenici u kafanski život, danas je glavna turistička atrakcija, koja svojim duhom vraća vreme nekoliko vekova unazad. Naseljavali su je pretežno trgovci i zanatlije, a mnogi su izdavali stanove u njoj, čime su zarađivali za život.
Istorija ove beogradske četvrti seže do početka XX veka, kada je srušena čuvena kafana „Dardaneli“, a njeni gosti bili primorani da pronađu novo mesto za svoje „kafanske aktivnosti“. Tako su se brojni pisci, glumci i drugi umetnici „preselili“ u podnožje Skadarske ulice.
Jedna od najstarijih kuća, „Štihina kuća“, ime je nosila po vlasniku, Vladanu Štihi, a sagrađena je krajem XIX veka. Ova kuća pripojena je, tokom rekonstrukcije, kafani „Tri šešira“. Jedna od najpoznatijih kafana Skadarlije, nastala je davne 1864. godine u kući, u kojoj se do tada nalazila radionica za izradu šešira majstora Dimovića. Umesto table sa imenom, radionica je na ulazu imala zakačena tri šešira, po čemu je i dobila ime, a koje je kafana zadržala i nosi ga do današnjeg dana. Preko puta „Tri šešira“, koji su pripadali dorćolskom kvartu, nalazi se kafana „Dva jelena“, „stanovnik“ palilulskog kvarta, otvorena još 1862. godine. Pored ove dve, Skadarlija je dom i mnogim drugim beogradskim kafanama.
Uz poznate zvuke tamburaša, uživaćete u jedinstvenom boemskom ambijentu, u koji su svoju energiju utkali i najpoznatiji beogradski umetnici – Branislav Nušić, Bora Stanković, Radoje Domanović, Stevan Sremac, Đura Jakšić i mnogi drugi. Kuća Đure Jakšića jedna je od najpoznatijih i najstarijih kuća u Skadarskoj ulici. „Broj 34“ bio je dom jednog od najpoznatijih srpskih pesnika, slikara i velikog boema. U njoj je pesnik proveo poslednje godine svog života, a danas je „domaćin“ brojnim manifestacijama poput kniževnih večeri, predstava i likovnih izložbi.
Skadarlija je od 1967. godine zaštićena kao prostorna kulturno-istorijska celina. Danas je mesto koje ne smete zaobići ako vas put nanese u prestonicu. Jedinstveni ukus tradicionalne srpske kuhinje, autentična atmosfera i muzika za svačiju dušu, ono je što čini Skadarsku ulicu jedinstvenom, ne samo u Srbiji, već i u ovom delu sveta.
10. Ada Ciganlija – „beogradsko more“
Ukoliko se ovog leta odlučite da letujete u Srbiji (a mi ćemo se potruditi da vas u to i ubedimo), onda je čuveno beogradsko more prava destinacija na kojoj možete provesti vrele letnje dane. Ovo nekadašnje ostrvo, a danas poluostrvo, nalazi se na reci Savi, neposrednopre njenog ušća u Dunav. Knez Miloš je ostrvo 1821. godine proglasio „beglukom“ ili državnim dobrom, čiji je status zadržala i dan-danas. Ada je očaravala brojne umetnike, pisce i slikare, te joj je jedan od najpoznatijih srpskih pisaca, Branislav Nušić, nadenuo ime „Vodeni cvet“.
Ada Ciganlija je do danas očuvala svoju jedinstvenost i predstavlja „ekološku oazu“ u srcu Beograda. Formiranje Savskog jezera započeto je 1957. godine, a danas predstavlja omiljenu letnju destinaciju Beograđana. Obiluje brojnim rekreativnim sadržajima, sportskim terenima, vodenim sportovima, ali i kafićima i igralištima za decu. Sa obe strane „beogradskog mora“ prostire se dugačka šljunkovita plaža, a letnje dane upotpunjavaju i muzika iz kafića i šum vode. Kao na moru, zar ne?
11. Avala
Pored istorijskih znamenitosti, noćnog života i „mora“, Beogradu fali još samo planinada bi posedovao baš sve sa jedne turističke mape. Avala se nalazi na svega 17km od Beograda i omiljeno je izletište stanovnicima glavnog grada. Avala je zaštićeno prirodno dobro od 2007. godine, ali ta odluka datira još iz perioda vladavine kneza Miloša. Dom je brojnim biljnim i životinjskim vrstama.
Na Avali, pored uobičajenog „roštiljanja“, možete posetiti i nekoliko turističkih atrakcija. Na prvom mestu, tu je Avalski toranj, prvobitno izgrađen 1965. godine kao najviša građevina u tadašnjoj Jugoslaviji. Srušen je tokom NATO bombardovanja 1999. godine, ali i obnovljen 2010. sa skoro identičnim izgledom. Vrh tornja obložen je staklom i sa njega se pruža neverovatni pogled na Beograd i okolinu. Takođe, tu se nalazi i kafić, gde možete popiti piće i uživati u pogledu koji jednostavno oduzima dah.
Spomenik Neznanom junaku podignut je nakon Prvog svetskog rata, na mestu na kom su pronađeni grobovi srpskih vojnika, poginulih u ratu. Nosi ime po jednom od njih – neznanom junaku, a sagradili su ga, iako veoma skromnog izgleda, seljaci koji su i pronašli grobove 1922. godine. Za današnji izgled spomenika zaslužan je poznati vajar – Ivan Meštrović. Izgrađen je u obliku mauzoleja sa karijatidama obučenim u narodnu nošnju, koje simbolišu sve jugoslovenske krajeve. Podignut je na mestu gde su se nalazili ostaci srednjovekovnog grada Žrnova, koji je raznet dinamitom, neposredno pred izgradnju spomenika. Avala je svakako jedno od mesta na koje možete „pobeći“ i sakriti se od vrelog letnjeg sunca, ali i odmoriti oči i utopiti se u prelepom zelenilu, nedaleko od gradske vreve.
O Beogradu bih zaista mogla da pišem romane. Brojne znamenitosti skrivene su u svakom kutku glavnog grada i strpljivo čekaju da ih otkrijete. Pokušajte da usporite u ionako ubrzanom životu prestonice, kome se uskoro svi vraćamo, i probajte da je posmatrate drugim očima. Ako pak, niste nikada imali priliku da posetite Beograd kao „turista“, moj savet vam je da se upustite u tu avanturu, jer vam u Beogradu u najmanju ruku neće biti dosadno. Štaviše, on jedva čeka da vam otvori svoja vrata i pusti vas da polako otkrivate njegove najskrivenije tajne.
Jer, kako je rekao Duško Radović: „Ko je imao sreće da se jutros probudi u Beogradu, može se smatrati da je za danas dovoljno postigao u životu. Svako dalje insistiranje na još nečemu, bilo bi neskromno.“
Autorka: Tamara Perić, članica Centra za međunarodnu javnu politiku
Naslovna fotografija: Wikimedia/Danimir
